20 jaar lang heeft verslaggever Han Kuijper, namens Nens, de International Historic Tulpenrallye gevolgd. De rally, die werd gehouden van 4 t/m 10 mei 2012, was weer een zware, uitdagende en sportieve rally voor klassieker en bemanning. Hij kijkt terug op een mooi evenement en wij kijken terug op weer een mooie samenwerking in de aanloop naar en tijdens de boulevardsprint.
Vrijdag 10 mei
Vroeg op… vandaag de laatste rallydag. Na 20 jaar ga ik afsluiten. Twijfelen doe ik (nog ) niet. Het is mooi geweest. Alles hebben we gezien, Charles en ik 60.000 km gereden zonder ellende, ongelukken of gevaarlijke situaties. 3 lekke banden in al die jaren…
Het wordt een memorabele dag want we gaan nog éénmaal spectaculaire wegen rijden. Een van die uitdagingen is de Col de Turini. Beroemd van de laatste etappe in de Rally van MonteCarlo. De laatste nacht in het donker in de winter… en dan al die hairpins, diepbevroren asfalt, sneeuwranden, spoorvorming… En dat gaan wij rijden.
Eerst even een kort gesprek met Margie Mulder en Carl Smink die nog zitten te ontbijten. En dan: rijden!
We rijden door Opio en tanken zodat we zeker weten Nice halen. En daarna bijna meteen de gorges in, de steile klimmetjes, de vele bochten. Ze zeggen weleens dat de Tulpenrallye de rally is van de 10.000 bochten. Volgens mij hebben we aan het eind van de middag er 1868 gereden. De Gorges van de Loup zijn al mooi en we besluiten even de weg af te gaan om in Courségouiles een terras te zoeken. In het heel kleine dorp is een superklein supermarktje dat twee stoelen als terras buiten heeft staan. In de zon, bakkie, stilte…
Na een tijdje pikken we de route weer op en we duiken de Gorges de Vesubie in. Spectaculair! Via Lantosque rijden we naar Lucéran en dan… De Col! Bijna meteen begint het steil omhoog te gaan, smalle wegen, lage muurtjes langs de weg, diepe dalen, bossen, weidse uitzichten… geweldig om deze roemruchte weg te rijden. Eindeloos veel bochten waar we op een punt staand bijna 10 bochten naar beneden konden kijken. En dan geregeld een auto die brullend naarboven kruipt… schakelen, sturen, bochten, schakelen, draaien… mooie foto- en videopunten komen we zo tegen.
Boven aangekomen lunch in hotel Des Trois Vallées. Na de lunch duiken we het dal in naar Sospel voor de laatste etappe. We komen in Menton en rijden de kustweg op. Bij een punt hebben we een spectaculair zicht op Monte Carlo. In al zijn pracht ligt het staatje te zonnen aan de oevers van de Middellands Zee. We zakken hoe langer hoe meer en komen aan de grens van de stad. Die gaan we helemaal doorrijden met alle mooie dingen. Droomauto’s ( zoals een Bugatti Veiron….), luxe buitenhuizen, super winkelstraten met alle bekende dure namen, pleinen met shoppende en zonnende en terraszittende mensen.
En opeens rijden we over het Formule 1 circuit in Monaco… teams zijn bezig om de vangrails 4 hoog te bevestigen want over 2 weken is het spektakel weer in de stad. Langs het zwembad, door de tunnel, de chicane, heel veel lege tribunes.. waar zijn onze fans?? Het is in ieder geval geweldig om daar tussendoor te rijden en al die bedrijvigheid te zien. Langs het Casino, in de verte het paleis van Reinier van Monaco, over de boulevards en de haven waar een paar ‘scheepjes’ liggen die zo bij van Lent vandaan komen. We rijden nog 20 km door langs de kust, van het ene bekende dorp naar het andere…
Op de Promenade des Anglais in Nice worden we tussen het flanerende publiek geloodst en opeens rijden we onder de finishboog door. Goed gevoel dat we weer veilig de finish hebben gehaald, gemengde gevoelens dat dit het einde betekent van een tijdperk… We lopen de trap af het strand op en daar is de ontvangstparty met haring en corenwyn die traditioneel bij de Tulpenrallye horen. Bekenden zoals Dolf en Gerda Beuk zitten in het zonnetje te genieten van al die blijde mensen. Ook Marjolein van der Jagt is met haar partner Hans van Buiten aanwezig . Wij kijken naar al de deelnemers die we de afgelopen jaren hebben leren kennen en die we allemaal feliciteren met hun aankomst. Iedereen is blij maar vermoeid… elke dag tussen 06.00 en 07.00 uur opstaan om goed voorbereid aan de start te staan. Elke dag 10 uur in een soms te kleine auto zitten, de navigator voorovergebogen over zijn kaart, de chauffeur constant alert op situaties. Blij ook soms dat familie uit Nederland is gekomen om de helden welkom te heten.
Na een paar biertjes bij de Lido Plage gaan we het hotel opzoeken. Ligt gelukkig maar 1.4 km weg dus teruglopen naar de Boulevard voor het Grand Gala is heel goed te doen.
Eerst uitladen, parkeergarage zoeken, smokings uithangen, douchen, omkleden en terug naar de Venetian Room in het ‘Hotel le Palais de la Méditerranée’. Strik recht en naarbinnen schrijden over de marmeren vloer…
Tientallen ronde tafels, gedekt met veel zilver voor al de gangen die zouden gaan komen, rijen glazen die wachtten op water, rode en witte wijnen, kaarsen, menu’s, gedempt licht, een zacht spelend ensemble met achtergrondmuziek…
Na heel veel bekers voor al de verschillende klassen en een veiling door Frits Wester en Roelof Hemmen voor Kika wordt het tijd voor een laatste drankje…
Han Kuijper
